شنیدن اسم زنبورهای قاتل می‌تواند بسیار ترسناک باشد. وجود یک زیرگونه خطرناک از زنبورهای عسل که به زنبورهای قاتل معروف هستند، در برخی نقاط دنیا سالانه باعث تلفات و ایجاد ترس در بین مردم شده است. در این مقاله از صاشکو، در مورد این زیرگونه بیشتر صحبت خواهیم کرد.
نحوه ایجاد و گسترش زنبورهای قاتل
در سال ۱۹۵۶ دکتر وارویک ای کر، ژنتیک‌دان برزیلی شروع به آمیختگی زیرگونه‌های زنبور عسل غربی کرد.
او منتخبی از زنبورهای عسل اروپایی و زنبور عسل آفریقایی (Apis Mellifera scutellata) را در تلاش برای بهبود صفات مختلف انتخاب کرد و آن‌ها را تلاقی داد. حدود ۲۶ هیبرید از زنبورهای آفریقایی از آزمایشگاه در برزیل طی بچه‌دهی فرار کردند و به سرعت پخش شدند. این هیبریدها با نژادهای بومی منطقه نیز تلاقی پیدا کردند.
این زیرگونه شروع به گسترش در سراسر منطقه کرد و به سرعت در برزیل، آمریکای جنوبی و مرکزی پخش شد و به ایالات متحده رسید. گزارش‌هایی از وجود آن‌ها در سال ۱۹۹۰ در تگزاس و در سال ۱۹۴۴در کالیفرنیا وجود دارد.
چرا به این زنبورها قاتل گفته می‌شود؟
یک زنبور قاتل، علی‌رغم نامش، به تنهایی کشنده نیست. این زنبورها در واقع کوچک‌تر از سایر زنبورهای عسل هستند، بال‌های کوتاه‌تری دارند و زهر کمتری هم دارند.
تفاوت عمده در رفتار دفاع دسته جمعی آن‌ها نهفته است. هنگامی که یک کلنی معمولی زنبور عسل اروپایی در معرض تهدید قرار می‌گیرد، حدود ۱۰ درصد از زنبورها برای محافظت از کلنی به بیرون می‌روند. در مقایسه، زنبورهای قاتل تقریبا همگی با هم حمله می‌کنند. حتی گزارش‌هایی از دسته‌های ۳۰۰ هزار تا ۸۰۰ هزارتایی وجود دارد. با هر نیش، یک فرمون آزاد می‌شود که به زنبورهای بیشتری از کلنی سیگنال می‌دهد تا به حمله بپیوندند.
تخمین زده می‌شود که حدود ۱۰۰۰ نیش می‌تواند یک انسان بالغ را بکشد. از آنجایی که زنبورهای آفریقایی با تعداد بسیار بیشتر از این رقم حمله می‌کنند، انتخاب اسم «زنبورهای قاتل» کاملا برازنده آن‌هاست.
نیش تا پای مرگ
این زنبورها نیز بسیار مصمم هستند تا قربانی را از پا در بیاورند. قربانیان انسانی گزارش داده‌اند که برای جلوگیری از نیش خوردن به زیر آب پناه برده‌اند. اما زنبورهای قاتل همچنان به حمله ادامه می‌دهند و منتظر می‌مانند. البته تنها زمانی اقدام به حمله می‌کنند که احساس کنند کلنی در خطر است. این زنبورها به شدت به ارتعاشات حساس هستند. به نظر می‌رسد زنبورها گاهی همسایگان را با دشمن اشتباه می‌گیرند و در نتیجه به انسان‌ها، دام‌ها و سایر حیوانات حمله می‌کنند.
مقاومت و سازگاری
ماهیت تهاجمی و قدرت دفاعی بالای این زنبورها باعث شده که نسبت به زنبورهای دیگر در مقابل ccd یا اختلال فروپاشی کلنی مقاومت بیشتری داشته باشند و تولید عسل نیز بیشتر می‌شود.
رام شدن زنبورهای قاتل
شاید فکر کردن به این زیر گونه ترسناک باشد ولی تاکنون تلاش‌هایی صورت گرفته تا به مرور زمان ویژگی‌های تند و دفاعی این زنبورها را ملایم‌تر کنند و به عنوان زنبورهای قاتل شناخته نشوند. به عنوان مثال، با گذشت زمان در برخی مناطق مثل پورتوریکو این نژادها آرام‌تر شده‌اند و حمله‌های کمتری از این زنبورها گزارش شده است. اما در عموم محیط‌های گرمسیری آمریکا، همچنان باید از حیطه دستورالعمل‌های ایمنی و احتیاط‌های لازم برای مدیریت این نسخه تغییر یافته از زنبورهای قاتل آفریقایی پیروی کرد. شاید با بهره‌گیری از این ویژگی‌ها و تلاش برای کاهش رفتار تهاجمی بتوان در آینده این زنبور را از یک گونه خطرناک به یک گونه سازگار با شرایط محیطی تبدیل کرد.
اگر مایل به کسب اطلاعات درباره محصول نوآورانه بنزا بی (متابولیسم اپتیمایزر و تقویتی زنبورعسل) هستید، با ما تماس بگیرید.